In 1999 nam Viktor Staudt het besluit om uit het leven te stappen. In zichzelf had hij van iedereen afscheid genomen en kon hij alles loslaten. De zelfmoordpoging heeft hij overleefd, maar hij moest wel beide benen missen. Nu is Viktor Staudt auteur van de boeken ‘Het verhaal van mijn zelfmoord en hoe ik de angsten en depressies overwon’ en ‘Een leven op rolletjes’, en geeft hij lezingen waarmee hij het taboe wil doorbreken over onderwerpen als depressie, borderline, angsten en zelfdoding.
 |
| Bezoekers spelen "een steekje los" ter voorbereiding |
Het verhaal
De lezing van Staudt begint bij het begin. In zijn jeugd zag Viktor zijn tijd op school als zwart-wit en zijn leven daarbuiten in kleur. Iets wat op het voortgezet onderwijs wel goed zou komen dacht Victor. Maar hij begon te stotteren en ontwikkelde een borderline stoornis, een diagnose die pas vele jaren later gesteld werd. Minderwaardigheid, faalangst, paniekaanvallen en moeite met het aangaan van relaties zorgden ervoor dat Staudt in een isolement terecht kwam. De eenzaamheid maakte hem diep ongelukkig en hoe hij het ook probeerde, met sport, werken en gezond leven, de mist trok niet op. Er was nog maar één uitweg.
Zijn zelfmoordpoging mislukte en Victor Staudt moest verder, maar hoe? Zijn arts adviseerde hem om een boek te gaan schrijven over zijn leven en zijn poging hieraan een einde te maken. Dit gebeurde pas 10 jaar later, de schaamte zat in de weg: ‘het was veel gemakkelijker om te vertellen dat ik mijn benen was kwijtgeraakt bij een motorongeluk’. Het keerpunt kwam toen de arts antidepressiva ging voorschrijven. Medicatie die hij altijd zou moeten blijven gebruiken weet Staudt uit ervaring. Ondanks de momenten waarop hij nog last heeft van depressie kan hij er beter mee omgaan. Het gaat dan ook een stuk beter.
 |
| Victor Staudt gaat in gesprek met bezoekers om het taboe op depressie en zelfdoding te doorbreken |
Vragen en ervaring delen
Het verhaal is vaker verteld maar de openhartigheid waarmee het gebeurde maakte indruk bij de bezoekers. En het nodigde uit tot het stellen van moeilijke en persoonlijke vragen en het delen van ervaringen. Zo vertelde iemand naar aanleiding van een vraag over Victors medicijngebruik, dat zij ook veel baat heeft bij de medicijnen en weer veel beter kan functioneren.
Eén van de bezoekers was op zoek naar handvatten hoe om te gaan met iemand die ook met fysieke beschadigingen uit een zelfmoordpoging gekomen is. ‘Ieder mens is anders en daar kan ik dan ook geen goed antwoord op geven’, was zijn reactie. ‘Wat wel heel goed is dat je er regelmatig komt en bent voor deze persoon, zodat hij weet en voelt dat er iemand voor hem is’
Zelfdoding maakt veel los bij nabestaanden, ze blijven bijna altijd met de vraag zitten hoe de laatste momenten beleefd worden en of ze het niet waard waren om voor te blijven leven. Victor kan daar een klein beetje inzicht in geven door het vertellen van zijn verhaal: ‘Het idee ontstaat op een gegeven moment en groeit langzamerhand, maar je bent zo met je zelf bezig dat je niet denkt aan de gevolgen voor anderen.’
Voor degene die zijn vraag niet in het openbaar wilde stellen was er mogelijkheid informeel na te praten. Niet alleen met Victor Staudt, maar ook met elkaar of met de vrijwilligers en professionals van Mindfit en de Vriendendiensten.
De avond werd gehouden in het kader van de Boekenweek 2015 met het thema 'Waanzin, te gek voor woorden'. De organisatie was een samenwerking tussen Wijkwinkel, de Bibliotheek, Stichting Vriendendiensten en Mindfit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten