Leeg

Zoals Jos Debeij al schreef in zijn column is het in de bibliotheek druk, druk, druk. November spant volgens mij toch wel de kroon. Iedereen loopt zich hier de benen uit het lijf. En dan is het op 1 december over. Voorbij is de week van de Mediawijsheid, De Donkere kamer van Damokles is schoon op en het Huis van Zwarte Piet verlaten. Het voelt vreemd, een beetje ontheemd en leeg.

Maar wel heel voldaan hoor. Als ik voor mezelf mag spreken. Mijn opdracht was het om met de camera de Hoofdpiet van Deventer te volgen tijdens al zijn activiteiten in het Huis van Zwarte Piet. Een eervolle taak die ik vaker heb uitgevoerd, maar nog nooit tijdens de intocht zelf. Dit jaar was het namelijk voor het eerst dat onze Hoofdpiet de Sint op de kade kon begroeten.

Samen met een grote groep kinderen en ouders die 's ochtends nog in de bibliotheek aan de Brink hadden ontbeten stonden we in een speciaal vak met mooi uitzicht te wachten op de Sint. Die liet ook echt op zich wachten. Diepe bewondering had ik voor de kinderen en ouders. Zonder al te veel gemor hebben ze ruim een uur moeten staan voordat de Sint een voet aan wal gezet had. En dan te bedenken dat sommigen er nog eerder stonden dan wij. Gelukkig scheen de zon!

Voor mij was de intocht dat wachten en de koude handen en voeten wel waard. Natuurlijk had ik wel eens gehoord over de Deventer begroeting van de Sint, met een Pietenorkest en herauten en zo. Een voorstelling had ik mij er nog nooit van gemaakt. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Wat een spektakel daar aan de Wellekade. Het overtrof bijna de landelijke intocht en dat gaf af en toe heel even een dubbel gevoel, heel even hoor, want dit had ik niet willen missen.

Heeft u de intocht wel gemist dan moet u toch echt het weblog van de Hoofdpiet van Deventer bezoeken. Geniet met ons mee en begrijp ons lege gevoel. Gelukkig is het nog maar pak 'm beet, 350 nachtjes slapen voordat we weer los mogen.