Westerman, zelf jaren journalist geweest in Moskou, publiceerde in 2002 zijn boek “Ingenieurs van de ziel”. Zo noemde Stalin de schrijvers en kunstenaars van de nieuwe Sovjet-Unie. Terwijl het land met een enorm industrialisatieprogramma werd gemoderniseerd moesten schrijvers de nieuwe communistische mens cultureel vormen door grote projecten als kanalen en stuwdammen te verheerlijken in hun gedichten en boeken. Aanvankelijk gebeurde dat enthousiast, later steeds meer plichtmatig, maar niemand kon zich eraan onttrekken, want wie niet in de pas van Stalin liep werd slachtoffer van zijn terreur.In een “ouderwetse” lezing (zonder powerpointpresentatie) vertelde Frank Westerman over de belevenissen en problemen van schrijvers en kunstenaars in de Sovjet-Unie. Hij is zo’n boeiend spreker dat je de beelden helemaal niet mist. De bijna vijftig mensen uit het publiek hingen daarom aan zijn lippen, vooral toen hij het over de componist Dmitri Sjostakovitsj had.
Het geïnteresseerde publiek ging met hem en met elkaar in discussie. Liet zijn Zevende Symfonie nu in klanken de opmars van de nazi’s naar Leningrad horen of ging het juist over het vooroorlogse Leningrad, dat door Stalin kapot was gemaakt?
Het was de tweede keer dat Frank Westerman een lezing hield in onze bibliotheek. Een paar jaar geleden heeft hij verteld over zijn boek “De graanrepubliek”. Een nieuw boek van hem is op komst, hadden we gehoord. Tijdens het dankwoord na afloop van de lezing vertelde hij dat het in oktober uitkomt en het publiek kreeg exclusief te horen waarover het zou gaan. Te zijner tijd misschien weer iets voor een nieuwe lezing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten