Stadsgedicht: Toegevoegde waarde

de mens aan de zijlijn
immer klagend over de maatschappij
je zou wensen dat hij meer bijdroeg
dan alleen verbaal venijn
niets en niemand is goed genoeg

maar wat draagt de stadsdichter zelf  bij
met het berijden van zijn stokpaarden,
wat is daarvan eigenlijk de toegevoegde waarde?
van zijn gedichten wordt kennelijk ook niemand blij

Sinterklaas, antisemiet, waardeloze dichter,
biedt kwaliteit die past bij zijn achternaam
de uitvreter, hypocriet en oplichter gebruikt
woorden die niemand snapt of juist te simpel zijn,
is een wandelende grap, heeft een ziek brein

luis in de pels of poëet,
wat is goed voor een stad,
inhoud, vorm, traditie of ambacht,
is er iemand die het weet?

heeft Deventer wel een stadsdichter nodig,
of is deze functie eigenlijk totaal overbodig?

© Lammert Voos

Toelichting van de auteur op zijn gedicht: "Mijn vorige stadsgedicht was niet best en er was terecht kritiek op. Maar de vorm van die kritiek irriteerde me mateloos, zoals het simplistische grapje over mijn naam dat ik al een miljoen keer gehoord had. Bovendien wordt er keer op keer gesuggereerd dat mijn honorarium weggegooid geld is dat de burger eigenlijk toebehoort. 

Terecht vroeg Hans Spekman van de PVDA zich onlangs af waar nou eigenlijk de grens ligt qua schelden op internet. Ik heb mijn portie ook wel gehad en daarom de reactiemogelijkheid op mijn blog geblokkeerd, mijn mailadres onzichtbaar gemaakt en mijn telefoonnummer is niet (meer) opvraagbaar. 

Gister schreef Maxim Februari in de NRC een column waar zij zich boos maakte over schreeuwers die niets toevoegden aan de maatschappij, overal kritiek op hebben, maar wel recht menen te hebben op de verworvenheden van diezelfde maatschappij. Ik constateer dat ik het altijd heb over bestuurlijk onvermogen, maar ga ik zelf de politiek in? De vraag stellen is hem beantwoorden. 

Deze drie zaken hangen voor mij samen. Daarom staat wat mij betreft mijn positie als stadsdichter ernstig ter discussie."